„To mój skarb ostatni - Nie dam go sobie wydrzeć. W obliczu powszechnej zagłady chcę ten skarb zachować jak najdłużej. Chcę go wywołać w całej krasie wbrew dzisiejszemu pohańbieniu. Walczyć do upadłego ze śmiercią zniszczenia i zapomnienia" – pisał Jan Bułhak w styczniu 1940 roku.
W sierpniu ubiegłego roku dziesięcioro miłośników twórczości fotograficznej Jana Bułhaka odwiedziło Wilno, Landwarów, Wakę Trocką i Troki z Zatroczem.
Założeniem ideowym pleneru było znaleźć i ustawić obiektywy aparatów w miejscu gdzie stał ze swoim aparatem mistrz Jan Bułhak. Po powrocie z Wilna rozjechali się do miast warmińsko – mazurskich które w latach 40-tych ubiegłego wieku odwiedzał ze swoim aparatem Jan Bułhak. Z pośród wielu fotogramów z miast warmińsko – mazurskich, na wystawę w Wilnie wybrano prace z Olsztyna - miasta spotkań wileńskich pokoleń.
O to, żeby wystawa została wystawiona w Wilnie zadbały Klub Miłośników Fotografii
Akademii Trzeciego Wieku i Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej
w Olsztynie.
Jan Brunon Bułhak jest nestorem polskiej fotografii. Bułhak jest również filozofem i teoretykiem fotografii. Był założycielem Fotoklubu Wileńskiego oraz współzałożycielem Fotoklubu Polskiego. Od 1919 wykładał w Zakładzie Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Wykonał fotograficzną dokumentację architektury Wilna, Warszawy, Krakowa, Grodna, Zamościa, Lublina, Kazimierza i innych miejscowości. W jego pracowni powstało 158 albumów poświęconych miastom i regionom II Rzeczypospolitej.
W lipcu 1944 roku, w czasie walk o Wilno spłonęła jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głównie Wilna i Wileńszczyzny.
Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Zaczął od Wilna, którego zniszczenia bardzo przeżył, po repatriacji do Polski fotografował też inne miasta. Był współzałożycielem powstałego w 1947 Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1.
