Julian Tuwim to wybitny pisarz, autor wierszy dla dorosłych i dzieci, tekstów dla kabaretów, rewii, operetek, tekstów piosenek, ale także redaktor i tłumacz poezji obcojęzycznej. Jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego, którego twórczość wpłynęła na następne pokolenia literatów. Prowadził dialog z tradycją poetycką i swoją twórczością do niej zachęcał.
Poezja Juliana Tuwima jest jedną najważniejszych w XX propozycji uprawiania sztuki słowa w języku polskim, umiejętnie łącząc giętkość i błyskotliwość tego języka z manifestacjami humoru i obecnością mowy potocznej.
Bogata i różnorodna twórczość autora „Kwiatów polskich” stanowią żywotną i atrakcyjną propozycję dla odbiorców w różnym wieku. Każde polskie dziecko błyskawicznie chłonie rytm „Lokomotywy” i to doznanie pozostaje z nim na całe dorosłe życie.
Tuwim dla dorosłych
W pewnej polskiej szkole na konkursie recytatorskim uczeń przedstawił, czyli zarecytował wiersz "Całujcie mnie wszyscy w d...", grono pedagogiczne chciało go zawiesić w prawach ucznia, dopiero kiedy pani polonistka wyjaśniła uczenie, że to jednak wiersz Juliana Tuwima uczeń dostał jedynie naganę na szkolnym apelu i "jedynkę" czyli pałę z j.polskiego. Wiersz ten to podobnież swobodna interpretacja stylu Françoisa de Montcorbier (des Loges) czy po prostu Villona, według przekładów Boya, podała strona internetowa macierz.org.pl.
Wiersz ten powstał jako odpowiedź Juliana Tuwima na to jak potraktowali go bliscy ludzie, których uważał za swoich przyjaciół. Tak to się poznaje przyjaciół w chwili biedy i potrzeby i tak to swoich pseudo przyjaciół poznał Julian Tuwim. I za to im w tym wierszu pięknie dziękuje.
Do prostego człowieka
Utwór ukazał się 7 listopada 1929 roku w „Robotniku”. Wiersz spotkał się ze zdecydowaną reakcją prawicowej krytyki, która zarzucała autorowi, że zachęca do niszczenia polskiej broni (Rżnij karabinem w bruk ulicy!) i do dezercji. Autor w odpowiedzi stwierdził m.in.
