Koncert z okazji zakończenia przewodnictwa Polski w Radzie Państw Morza Bałtyckiego.

Muzyka dawna, w szczególności barokowa, budzi w słuchaczach ogromny podziw, a instrumentalistom i muzykologom spędza sen z powiek, gdyż jej wykonywanie do łatwej sztuki nie należy. Historia instrumentów dętych blaszanych, szczególnie trąbek, jest długa i bogata. Trąbki naturalne istniały już dużo wcześniej przed barokiem. Trębacze grający na tych instrumentach zatrudniani byli na dworach i przy kościołach jako tzw. Klarryter, czyli trębacze clariniści. Samo pojęcie „clarino” w muzyce pojawia się stosunkowo późno, bo dopiero w 1561 roku.

Sztuka clarino osiągnęła swoje apogeum w twórczości Bacha i Händla, bo w większości ich dzieł rzeczywiście pojawia się trąbka grająca ważny (jeśli nie najważniejszy) głos. Ten głos w partyturze pojawiał się jako pierwszy, a dopiero później zapisane były skrzypce, flety, oboje itd. Dlatego clariniści byli bardzo poważaną i elitarną grupą zawodową, a ich wynagrodzenie wśród muzyków było najwyższe. Wykorzystywanie kopii instrumentów z epoki jest powrotem do źródeł i próbą odnalezienia brzmienia zbliżonego do wzoru, jakim były zespoły tamtych czasów. Bogate zbiory muzyczne XVII i XVIII wiecznego Gdańska pozwalają na podjęcie próby kontynuacji wspaniałej tradycji wykonawczej. Najwcześniejsze wiadomości o muzykach w Gdańsku wiążą się z Dworem Artusa.

Zespół Tubicinatores Gedanenses jest promocją powracającej mody na wykonywanie muzyki dawnej na instrumentach z epoki, a także hołdem złożonym niezwykle kiedyś popularnemu i wirtuozowskiemu instrumentowi, jakim jest trąbka naturalna.

Organizatorzy: Instytut Polski w Wilnie, Centrum Muzyki Religijnej w Wilnie, kościół pw. św. Kazimierza w Wilnie

Source
Wszelkie informacje opublikowane na DELFI zabrania się publikować na innych portalach internetowych, w mediach papierowych lub w inny sposób rozpowszechniać bez zgody DELFI. Jeśli zgoda DELFI zostanie uzyskana, trzeba obowiązkowo podać DELFI jako źródło.
pl.delfi.lt
Comment Show discussion