Nazwana przez Isajkina suma to średnia z kilku lat. Jednak nie uwzględnia ona jednego poważnego kontraktu podpisanego przez Rosję. Chodzi o zakup dwóch francuskich uniwersalnych okrętów desantowych „Mistral” za 1,2 miliarda euro. To unikalna umowa i raczej nie powtórzy się w przyszłości. Bez uwzględnienia zakupu „Mistrala” rosyjski import broni to średnio 1 % od jej eksportu. W 2012 roku eksport rosyjskiej broni osiągnie sumę 13 miliardów dolarów.

Jaką broń zakupuje Rosja? Głównie chodzi o zakup zagranicznych technologii oraz komponentów (na przykład, elementów elektronicznych) dla rosyjskiej produkcji. Charakterystycznym przykładem jest zakup francuskich matryc dla produkowanych w Rosji termowizorów. Importowe części elektroniczne są szeroko stosowane w rosyjskim uzbrojeniu przeznaczonym na eksport.

Ponadto, Rosja zaopatruje się w te rodzaje techniki, które nie były produkowane w przeszłości w Rosji i których rozpoczęcie produkcji wymaga długiego czasu. Najbardziej znane rosyjskie umowy w zakresie importu broni to zakup izraelskich latających aparatów bezpilotowych Searcher i Bird Eye. Rosja była zmuszona importować ten rodzaj techniki wojskowej. W Związku Radzieckim nie przywiązywano do niego zbyt dużej wagi, w latach 90-ych i na początku XXI wieku Rosja nie miała wystarczających środków dla inwestycji w te technologie. Import izraelskich latających aparatów bezpilotowych pozwolił także wywrzeć dodatkowy wpływ na rosyjskich producentów tego typu techniki, zmuszając ich do aktywizacji swoich badań i opracowań w tym zakresie.

W niewielkich ilościach zakupuje się także lekkie czeskie samoloty transportowe L-410, przeznaczone dla lotów obserwacyjnych i przewozów dowództwa. Samolotów transportowych tego rozmiaru w Rosji się nie produkuje, importowano je nawet w okresie Związku Radzieckiego.

Dla przeprowadzenia testów rosyjskie ministerstwo obrony wwiozło do Rosji włoskie kołowe pojazdy opancerzone Centauro i Freccia. Istnieją podobne plany odnośnie niemieckiego wozu opancerzonego Boxer. Rosyjski przemysł w ostatnich dziesięcioleciach opóźniał się w produkcji kołowych pojazdów bojowych. Współczesne rosyjskie pojazdy bojowe są tanie, niezawodne, mają opracowaną konstrukcję i mocne uzbrojenie. Jednak odziedziczona przez nie przestarzała radziecka budowa z silnikiem w tyle pojazdu i słabe opancerzenie czynią je niepopularnymi w armii. Rosja liczy na wykorzystanie zagranicznych wzorców w pracach nad własnym kołowym pojazdem opancerzonym nowej generacji. Jednocześnie, omawiane są także możliwości zakupu licencji. Dość aktywnie importuje się zagraniczną specjalistyczną broń strzelecką, na przykład karabiny snajperskie. Dla pododdziałów wywiadowczych wojsk powietrzno-desantowych zakupiono kilkaset austriackich karabinów snajperskich Steyr Mannlicher.

Choć import broni przez Rosję staje się coraz bardziej urozmaicony, to rosyjskie kierownictwo nie raz już zapowiadało, że potrzeby narodowych sił zbrojnych powinny zadowalać się rodzimą produkcją. Import i współpraca międzynarodowa są potrzebne, kiedy pozwalają zapoznać się z przodującymi zagranicznymi technologiami i podnieść poziom rosyjskiej techniki.