Szefowie EPK w Sekretariacie Sejmu zarejestrowali projekt ustawy o prawach, obowiązkach i gwarancjach należytego wykonania mandatu, który po przedstawieniu został przyjęty do rozpatrzenia w Sejmie.
Obaj parlamentarzyści proponują, aby posłowie na Sejm mieli rocznie do dyspozycji 45 kalendarzowych dni urlopu, przy czym wszyscy posłowie udawaliby się na urlop jednocześnie, bez możliwości przeniesienia urlopu na kolejne lata.
W rozpatrywanym w Sejmie innym projekcie tej ustawy urlop nie jest reglamentowany, chociaż w lipcu 2004 roku Sąd Konstytucyjny zobowiązał ustawodawcę do „przyjęcia ustawy ustalającej czas trwania rocznego urlopu płatnego posłów na Sejm“, tak aby przerwy między posiedzeniami nie były traktowane jako czas wolny.
Sejmowa grupa robocza, która przygotowała projekt, postanowiła zrezygnować ze stałego urlopu, ponieważ taka regulacja jest ponoć charakterystyczna dla państw postsowieckich, a nie dla demokratycznych państw Europy Zachodniej.
A. Salamakinas z V. M. Čigriejienė wyszli także z propozycją zaostrzenia sankcji za nieuczestniczenie w posiedzeniach Sejmu oraz stosowania sankcji również w razie nieobecności posła na posiedzeniu komisji lub grupy roboczej, w czasie którego ma być rozpatrywane jego postępowanie lub gdy jest wzywany do wyjaśnień.
Proponują oni, aby w razie nieobecności na ogłoszonym uprzednio plenarnym posiedzeniu Sejmu, posiedzeniu swojej komisji sejmowej lub grupy roboczej lub na posiedzeniu podkomisji, w czasie którego ma być poddane analizie jego postępowanie lub na którym ma złożyć wyjaśnienia w ramach przeprowadzanego postępowania, posłowi nie przysługiwało wynagrodzenie za ten dzień.
Tymczasem projekt rozważany w Sejmie przewiduje sankcje jedynie w przypadku nieuzasadnionej nieobecności posła w ponad połowie uprzednio ogłoszonych głosowań dotyczących przyjęcia aktów prawnych, lub też w ponad połowie przewidzianych głosowań komitetów czy komisji.
EPK proponuje również, by poseł dostał samochód służbowy nabyty lub wynajmowany przez Kancelarię.
Propozycja ta przewiduje, by Kancelaria Sejmu wydawała posłom do użytku służbowego samochody służbowe, będące do jej dyspozycji na mocy umowy kupna lub wynajmu. Kancelaria byłaby odpowiedzialna za ich przeglądy techniczne oraz naprawy, a umowy kupna lub wynajmu sporządzane byłyby w oparciu o prawo zamówień publicznych.
Tymczasem w Sejmie rozważa się przepis, zgodnie z którym poseł sam wynajmowałby samochód, a Kancelaria Sejmu pokrywałaby koszty tego wynajmu. Przewiduje się, aby maksymalna wielkość tego zwrotu była ustalana przez Kancelarię Sejmu w styczniu każdego roku, na podstawie analizy ofert co najmniej pięciu firm wynajmu samochodów oraz po obliczeniu przeciętnej wartości samochodu, którego wartość netto nie przekracza 40-krotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego (87 tys. LTL), średniej ceny wynajmu, uwzględniając całość kosztów konserwacji oraz przygotowania do sezonu letniego czy zimowego.
Projekt proponowany przez A. Salamakinasa i V. M. Čigriejienė jest już drugą próbą ustawowej reglamentacji działalności posłów Sejmu. Pierwszy projekt był przygotowywany przez grupę prawników, a proponowano w nim dość surowe ramy działalności posłów Sejmu – projekt ten odrzucono zaraz po jego wysunięciu, w czasie jesiennej sesji Sejmu.
Nowy projekt, przygotowany już przez sejmową grupę roboczą, jest dla parlamentarzystów o wiele korzystniejszy. Teraz przewodnictwo EPK proponuje jeszcze inny projekt, wykazujący pewne podobieństwa z wcześniejszym surowszym wariantem prawników.
