Bitwa miała miejsce podczas powstania listopadowego w 1831 roku, kiedy w nierównej walce oddziały powstańcze, złożone z żołnierzy narodowości polskiej i litewskiej pod dowództwem generała Antoniego Giełguda, stoczyły bitwę z wojskiem rosyjskim.
Historia Powstania Listopadowego, heroicznych dokonań powstańców i stoczonych przez nich bitew, jest wciąż żywa w pamięci Polaków.
Powstanie Listopadowe 1830-1831, powstanie narodowe przeciw Rosji, trwające od 29 XI 1830 do października 1831. Objęło swym zasięgiem Królestwo Polskie, Litwę, część Ukrainy i Białorusi. Sprowokowane m.in. łamaniem konstytucji Królestwa z 1815 oraz represjami wobec tajnych związków i organizacji.
Chociaż Powstanie Listopadowe ostatecznie poniosło klęskę, warto przypomnieć o początkowych sukcesach, jakie odnosili powstańcy. Po skoncentrowaniu swych sił w 14 lutego 1831 pod Stoczkiem jazda polska generała J. Dwernickiego pokonała rosyjską brygadę kawalerii. Do zasadniczego starcia doszło na polach Grochowa w dniach 24 i 25 II 1831.
Wskutek ciężkich strat poniesionych w bitwie dowódca wojska rosyjskiego feldmarszałek I.I. Dybicz zrezygnował ze szturmu na Warszawę. Po bitwie pod Grochowem naczelne dowództwo powierzono generałowi J. Skrzyneckiemu. Jednocześnie wykorzystano okres przerwy w działaniach wojennych dla wzmocnienia armii. Do wojska napłynęło wielu ochotników z innych zaborów.
W końcu marca wybuchło powstanie na Żmudzi, które objęło wkrótce znaczne obszary Litwy i Białorusi. W marcu wojsko polskie przystąpiło do ograniczonej ofensywy, odnosząc sukcesy w bitwach pod Dębem Wielkim (31 marca) i Iganiami (10 kwietnia).
