Człowiek posiada zdolność abstrakcyjnego myślenia, posługiwania się narzędziami, wysoko rozwiniętą inteligencję oraz zdolność do adaptowania naszego zachowania w zależności od sytuacji czy ofiary/przeciwnika, z którym przychodzi nam się zmierzyć. Jednak być może nie są to nadrzędne czynniki decydujące o sukcesie człowieka jako gatunku. Naukowcy zwracają uwagę na jeszcze jeden faktor: żaden inny gatunek nie tworzy tak silnych i trwałych relacji społecznych jak człowiek. Być może to jest klucz do sukcesu? W połączeniu z wymienionymi wyżej czynnikami czyni nas dominującym gatunkiem.
Od małego uczymy dzieci umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie. Żaden inny gatunek nie polega w tym stopniu co człowiek na całym społeczeństwie czy sieci związków międzyludzkich. W 1992 roku brytyjski antropolog Robin Dunbar opublikował artykuł, w którym dowodził, że u naczelnych stosunek wielkości kory nowej do reszty mózgu zwiększa się proporcjonalnie do wielkości grupy społecznej, w której obraca się dany przedstawiciel gatunku. Wynika z tego, że stosunek tych wielkości w przypadku człowieka zakłada, że grupa społeczna, w której funkcjonuje, powinna mieć około 150 osób, co Dunbar nazywa "klanem"
Teraz Dunbar wraz z kolegami dowodzi, że grupa społeczna, w której obraca się dana jednostka jest ściśle związana z wielkością sieci neuronowych w przedniej części mózgu. To potwierdza wcześniejsze założenia antropologa: nasz mózg nie jest tak duży i rozbudowany ze względu na to, że mamy być inteligentni, ale po to, żeby poradzić sobie z ilością podtrzymywanych relacji społecznych, które są kluczem do przetrwania naszego gatunku.
Co więcej, człowiek ma najwyżej rozwinięte zdolności poznawcze zawarte w teorii umysłu, mianowicie umiejętności rozumienia emocji, wiedzy i doświadczeń drugiej osoby. Wiąże się z tym również umiejętność rozumienia, że druga osoba może znacząco się różnić od nas pod tym względami.
Czy oznaczać to ma, że praktycznie nic nie znaczymy bez społeczeństwa, a jesteśmy tylko częścią wielkiego zbiorowiska, które chroni nas przed wyginięciem? Odpowiedź brzmi: zdecydowanie nie. Nasze powodzenie i dokonania na polu technologii i nauki są wynikami zdolności abstrakcyjnego myślenia oraz indywidualnych działań. Dunbar jednak zwraca uwagę, jak istotne w rozwoju naszego gatunku było funkcjonowanie w dużych, stabilnych społecznościach oraz jaki był ich wpływ na rozwój i sukces gatunku Homo sapiens.
