Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły".
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest dla nas wezwaniem, próbą wiary. Nie jest przecież tak łatwo przyjąć i zrozumieć tajemnicę wiary o Bogu przewyższającym nasze myślenie. W dzisiejszym dniu mamy doczynienie ze szczególnym wywyższeniem natury ludzkie poprzez wstąpienie Chrystusa z ciałem ludzkim do domu Ojca Niebieskiego.
Ale tym samym Chrystus zostaje i współdziała ze swymi uczniami potwierdzając naukę znakami. Naukę o tym, że nasze życie nie kończy się z tym „zakopaniem” naszego ciała do ziemi, ale trwa w nadziei, a nawet bardziej pewności Zmartwychwstania. Wtedy to dopiero będziemy mieli nowe ciało i nową ziemię. Właśnie wtedy Królestwo Boże będzie w pełni na ziemi odbudowane. To to królestwo głosić posyła Chrystus swoich uczniów. To znaczy każdego, kto tak naprawdę wierzy. A jak widzimy wiara nie jest sprawą łatwą.
Każdy przez chrzest jest włączony do Kościoła, który jak zapewnia święty Paweł „jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami”. Chrystus napełnia i nas, kiedy my mu na to pozwalamy, jesteśmy z nim. Każdy ma prawo, a nawet obowiązek tak ważną decyzję podejmować sam za siebie. Ponieważ sam będzie ponosił konsekwencje tego wyboru. Tylko nie zapominajmy, że to jest wybór, który czynimy każdego dnia.
