Nawrócenie ku Chrystusowi, wszczepienie w Jego tajemnicę i ciągłe wzrastanie w Jego miłości. Może to wyglądać nietrudne, lecz takim nie jest. Już z nawróceniem powstaje pierwszy problem, gdy próbujemy go określić. Z trudem szukamy słów dopóki nie zatrzymujemy się przy naszym sercu jako miejscu rozpoznania i spotkania się z Bogiem. Tu odważamy się powiedzieć Bogu „tak”.
Wszczepienie w jego tajemnicę odbywa się już w czasie naszego Chrztu. Ale czy tak naprawdę jesteśmy owocnymi gałązkami życiodajnego krzewu? Na to możemy odpowiedzieć tylko przeglądając nasze relacje z Chrystusem. Czy mamy mu miejsce w naszym życiu. Kontakt z Chrystusem zależy tylko od nas. On czeka. Wieź z Chrystusem jest widzialna. Wiemy przecież, że wiara płynąca z miłości do Jezusa jest widoczna przez uczynki i prawdę w codzienności.
Wzrastanie w miłości zostaje realizowane przez wierność. „Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim…” Właśnie w taki sposób wzrastamy w miłości, którą później i dzielimy się. Sami pozostając przy Nim stajemy się Jego uczniami – latoroślami. Będąc w tak ścisłym kontakcie jesteśmy owocni. W taki sposób zło pod każdą postacią oddala się od nas. Tylko też czuwa, aby zorganizować zemstę.
Napełniajmy się Duchem Świętym w naszym sercu, umyśle i ciele.
