Prawo wyboru nowego papieża należy do kardynałów, którzy w dniu rozpoczęcia konklawy nie przekroczyli 80 lat. Z 212 hierarchów, warunek spełnia tylko 124, z nich 67 Europejczyków.

Polskie szanse

Stanisław Dziwisz, polski biskup, doktor teologii. Został mianowany przez Benedykta XVI na arcybiskupa metropolitę krakowskiego w 2005 roku. Od 2006 roku jest kardynałem prezbiterem.

Kazimierz Nycz, polski biskup, doktor teologii w zakresie katechetyki. Był biskupem pomocniczym krakowskim w latach 1988–2004, a później biskupem diecezjalnym koszalińsko-kołobrzeskim w latach 2004–2007. W 2007 roku został mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim. Kazimierz Nycz jest kardynałem prezbiterem od 2010 roku.

Zenon Grocholweski, arcybiskup, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej i wielki kanclerz Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego od 1999 roku.
Zenon Grocholweski jest kardynałem od 2001 roku.

Stanisław Ryłko, polski duchowny, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich i wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej. Kardynałem jest od 2007 roku.

Litwa ma szansę

Audrys Juozas Bačkis 5 sierpnia 1988 został mianowany nuncjuszem w Holandii, jednocześnie otrzymał godność arcybiskupa tytularnego Meta; sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie Jan Paweł II (4 października 1988). W grudniu 1991 arcybiskup Bačkis został przeniesiony na stolicę arcybiskupią Wilno; w latach 1993-1999 i ponownie w latach 2002-2005 pełnił funkcję przewodniczącego, a w latach 1999-2002 i ponownie od 2005 wiceprzewodniczącego Konferencji Biskupów Litwy.
W lutym 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając tytuł prezbitera Nativita di Nostra Signore Gesu Cristo a Via Gallia.

Realni kandydaci

Angelo Scola - to arcybiskup Mediolanu. Jest uważany za najpoważniejszego kandydata do przejęcia zwierzchnictwa w Kościele Katolickim. Jedyne co może mu przeszkodzić to wiek. Scola ma 71 lat i - gdyby to on objął przewodnictwo Kościoła - byłby jednym ze starszych papieży.

Gianfranco Ravasi - to jeden z najbliższych współpracowników Josepha Ratzingera. W roli głowy Kościoła widzieliby go przede wszystkim konserwatyści.. Ravasi dał się poznać jako tradycjonalista, trudno dający się przekonać do zmian.

Arcybiskup Christoph Schoenborn jest jednym z młodszych kandydatów. Za jego kandydaturą przemawiają szerokie znajomości wśród możnych i sławnych tego świata. Do tego Christoph Schoenborn jest znany z zamiłowania do nauki. Włada kilkoma językami obcymi, chętnie polemizuje z naukowcami.

Czech Dominik Duka zawsze pojawia się w kontekście poszukiwania następcy papieża. Duka to legenda walki z komunizmem w Europie środkowo wschodniej. W latach 80-tych działał w opozycji, osobiście znał Havla, w poglądach bardzo przypomina papieża Polaka Jana Pawła II.

Reinhard Marx jest jednym z najmłodszych biskupów. Jego kandydatura i ewentualny wybór byłby chyba największą niespodzianką. Za Marxem przemawia niewątpliwie wiek i umiejętności medialne, również duże poczucie humoru.

10  kandydatów z Afryki

Laurent Monsengwo Pasinya (Demokratyczna Republika Konga)

6 grudnia 2007 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Kinszasy. Zastąpił na tym stanowisku zmarłego kardynała Frédérica Etsou-Nzabi-Bamungwabi.
20 października 2010 otrzymał nominację kardynalską. Insygnia kardynalskie otrzymał na konsystorzu, który odbył się 20 listopada 2010.

Polycarp Pengo (Tanzania)

11 listopada 1983 został mianowany biskupem Nachingwea, sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie Jan Paweł II (6 stycznia 1984). W październiku 1986 przeszedł na biskupstwo Tunduru-Masasi, w styczniu 1990 został arcybiskupem-koadiutorem Dar es Salam; objął archidiecezję Dar es Salam 22 lipca 1992, po przejściu w stan spoczynku kardynała Rugambwy. W lutym1998 Jan Paweł II wyniósł arcybiskupa Pengo do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Nostra Signora de La Salette.

Peter Kodwo Appiah Turkson (Ghana)

21 października 2003 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Liborio. 24 października 2009 został mianowany przewodniczącym Papieskiej Rady Iustitia et Pax zastępując na tym stanowisku kard. Renato Raffaele Martino, który przeszedł na emeryturę.

Robert Sarah (Gwinea)

7 października 2010 Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady Cor Unum, koordynującej działalność charytatywną Kościoła. Zastąpił na tym stanowisku niemieckiego kardynała Pula Josefa Cordesa. Jest drugim hierarchą z Czarnego Lądu w Kurii Rzymskiej mianowanym przez Benedykta XVI.
Dwa tygodnie później ogłoszona została decyzja o kreacji kardynalskiej abpa Saraha, beret kardynalski odebrał podczas konsystorzu w dniu 20 listopada 2010.

John Njue (Kenia)

W latach 90. był rzecznikiem Konferencji Episkopatu Kenii, której obecnie przewodniczy. Jest także administratorem apostolskim diecezji Muranga. 6 października 2007 r. Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Nairobi.
Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007, z nominacji Benedykta XVI, został włączony do grona kardynałów.

Anthony Okogie (Nigeria)

21 października 2003został mianowany przez Jana Pawła II kardynałem, z tytułem prezbitera Beata Vergine Maria del Monte Carmelo a Mostacciano. Brał udział w konklawe 2005.

John Onaiyekan (Nigeria)

W latach 2003-2007 pełnił funkcję przewodniczącego SECAM - Sympozjum Konferencji Episkopatów Afryki i Madagaskaru.
Dnia 24 października 2012 papież ogłosił, iż Onaiyekan znajduje się wśród nowych kardynałów, których oficjalna kreacja nastąpiła na konsystorzu w dniu 24 listopada.

Wilfrid Fox Napier (Republika Południowej Afryki)

W latach 2000-2008 ponownie był przewodniczącym Konferencji Biskupów Katolickich Afryki Południowej, a w lutym 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, z tytułem prezbitera S. Francesco d'Assisi ad Acilia.

Théodore-Adrien Sarr (Senegal)

W ramach Regionalnej Konferencji Episkopatu Afryki Zachodniej (CERAO) sprawował funkcję wiceprzewodniczącego i przewodniczącego (od 2003 r.). W latach 2003-2006 był drugim wiceprzewodniczącym Sympozjum Konferencji Episkopatu Afryki i Madagaskaru (SECAM), zaś od 2007 r. pełni funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego.

Gabriel Zubeir Wako (Sudan)

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Sudanu w latach 1978-1990, 1993-1999 oraz od 2012.
21 października 2003 wyniesiony przez Jana Pawła II do godności kardynalskiej, otrzymał tytuł prezbitera S. Atanasio a Via Tiburtina.

Source
Wszelkie informacje opublikowane na DELFI zabrania się publikować na innych portalach internetowych, w mediach papierowych lub w inny sposób rozpowszechniać bez zgody DELFI. Jeśli zgoda DELFI zostanie uzyskana, trzeba obowiązkowo podać DELFI jako źródło.
pl.delfi.lt
Comment Show discussion (7)