Sąd Konstytucyjny orzekł, że Sejm ustalając, iż przewodniczącego Sejmu się wybiera wykreślając nazwiska tych kandydatów, których głosujący parlamentarzysta nie popiera i zostawiając nazwisko tego kandydata na którego chce oddać głos, nie naruszył Konstytucji. A więc wybór Arūnasa Valinskasa na przewodniczącego Sejmu był zgodny z Konstytucją. Zarazem Sąd Konstytucyjny podkreślił, iż parlamentarzystom należy zapewnić możliwość dokonania swojego wyboru w tej sprawie w kabince tajnego głosowania. Zdaniem Vytenisa Andriukaitisa, jednego z autorów skargi do Sądu Konstytucyjnego, oznacza to potrzebę wprowadzenia zmian do statutu sejmowego.
Grupa posłów na Sejm zwróciła się do Sądu Konstytucyjnego z pytaniem, czy nie została złamana zasada tajnego głosowania, kiedy była zgłoszona tylko jedna kandydatura na przewodniczącego Sejmu. Według statutu sejmowego, w czasie głosowania poseł powinien wykreślić nazwiska tych kandydatów, którzy mu nie odpowiadają. Zdaniem grupy posłów, przepis ten zostałby naruszony w wypadku, gdy kandydat jest jeden i posłowie nie muszą nic wykreślać i nie zachodzi konieczność skorzystania z kabiny do głosowania, ponieważ można skontrolować, kto jak głosuje.
Posłowie oświadczyli, że decyzja Sejmu z 2008 r. przeczy statutowi oraz łamie zasadę konstytucyjności państwa. Bo w analogicznym, wcześniejszym tajnym głosowaniu Sejm nie poparł kandydatury Arūnasa Valinskasa.
Na przewodniczącego Sejmu Arūnas Valinskas został wybrany w 2008 r. w drugim głosowaniu. W pierwszym głosowaniu za kandydaturą Valinskasa głosowało 67 posłów, 69 było przeciw, a jeden poseł wstrzymał się od głosu. Po przerwie w następnym głosowaniu za kandydaturą Valinskasa głosowało już 79 posłów.
Arūnas Valinskas trafił do Sejmu jako lider partii Partii Wskrzeszenia Narodowego (Tautos prisikėlimo partijos), nazywaną jeszcze partią „showmanów”, ponieważ składała się z przedstawicieli świata litewskiego show-biznesu. Obecnie partia Valinskasa połączyła się z partią liberalnych centrystów.
